Οι σκιερές μορφές του εαυτού μας λαμβάνουν δράση στην καθημερινότητα μας δίχως να τις αντιλαμβανόμαστε δημιουργώντας μια πραγματικότητα καθόλου αρεστή.
Προσπαθώντας να ξεφύγουμε από μια πραγματικότητα ζωής που δημιουργούμε εμείς ουσιαστικά ασυνείδητα, αναρωτιόμαστε τι και που κάναμε λάθος , ποια επιλογή μας οδήγησε να ζούμε αυτή την ποιότητα ζωής που μας δημιουργεί δυσφορία;
Εκείνη ακριβώς την στιγμή είναι η ευκαιρία μας να αναλάβουμε την ευθύνη μιας πραγματικότητας που ήδη βιώνουμε και έτσι να μπορέσουμε να την αλλάξουμε αλλάζοντας δραστικά τον ίδιο μας τον εαυτό απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις αλλά ειδικότερα την στάση ζωής μας.
Συνήθως όμως ρίχνουμε το φταίξιμο έξω σε παράγοντες που επηρεάζουν την καθημερινότητα μας, (κοινωνία, συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι κ.τ.λ. ).
Απορρίπτουμε ουσιαστικά την συμμετοχή μας στην ίδια μας την ζωή καθιστώντας τους άλλους πιο σημαντικούς.
Λίγοι είναι αυτοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη γι αυτό που τους συμβαίνει ΣΗΜΕΡΑ κι αυτό τους κατατάσσει αυτόματα σε μια κατηγορία πιο συνειδητών ανθρώπων.
Η ασυνείδητη συμπεριφορά του αποφεύγω να δω την συμμετοχή μου σ αυτό που μου συμβαίνει σήμερα συνεχίζεται κατ εξακολούθηση δημιουργώντας ασυνείδητες μορφές σε δομές ασυνείδητης κοινωνίας που καθρεφτίζεται στην καθημερινότητα μας .
Μην ξεχνάμε ότι η δομή ενός ανθρώπου ανήκει στην δομή μιας κοινωνίας .Ένα σύνολο ασυνείδητων ανθρώπων δημιουργούν μια δομή ασυνείδητης κοινωνίας .
Τελικά ποιος γνωρίζει τι είναι λάθος και τι είναι σωστό;
Αυτό συνήθως ορίζεται από την συναισθηματική και νοητική αντίληψη του κάθε ανθρώπου.
Ο τρόπος που μεγαλώσαμε οι συνθήκες και τα πρόσωπα που πλαισίωσαν την ζωή μας θα παίξουν αργότερα ρόλο για την τοποθέτηση μας μέσα στην κοινωνία. Θα παίξουν ρόλο και στις υπερβάσεις που ενδεχομένως θα κάνουμε.
Υπάρχει όμως και κάτι πιο ουσιαστικό από τα παραπάνω η μήπως δεν υπάρχει;
Μήπως κάποια στιγμή της ζωής μας ακούσαμε την εσωτερική φωνή να προειδοποιεί να επιλέξουμε κάτι άλλο από αυτό που κάνουμε συνήθως;
Μήπως αυτή η φωνή της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ μας καλούσε να αλλάξουμε μονοπάτι και συμπεριφορά και εμείς δεν το κάναμε γιατί πήγαινε κόντρα με την φωνή της λογικής μια φωνή που προσδιορίζεται καθώς προσαρμόζει τα θέλω της βάση πεποιθήσεων και προγραμματισμού και όχι πραγματικής συμμετοχής στην ζωή.
Μήπως ο φόβος να αλλάξουμε στάση σε μια ζωή που μάθαμε να λειτουργούμε μηχανικά πιστεύοντας ότι έτσι λειτουργούμε σωστά στον εαυτό μας και στους άλλους, έφερε τελικά το αποτέλεσμα μιας ζωής που δεν ζήσαμε και εξακολουθούμε να μην ζούμε;
Μια ζωή που είμαστε απούσες και απόντες;
Και όλα αυτά γιατί θέλουμε να βιώσουμε μια σταθερότητα που πάει κόντρα με την ροη της ζωής, από φόβο για το άγνωστο.
Η ζωή όμως είναι κίνηση, δημιουργία, έκφραση και εμπεριέχει όλα τα συναισθήματα, θετικά, αρνητικά. Δεν υπάρχει άνθρωπος που έστω και μια στιγμή της ζωής του δεν χάρηκε ,δεν ερωτεύτηκε, δεν έκλαψε, δεν προδόθηκε η δεν εγκαταλείφτηκε. Όλα υπάρχουν κι όλα είναι μέσα στην ζωή. Η στατικοτητα δημιουργείται όταν παίρνουμε τα γεγονότα προσωπικά.
Μήπως τελικά η λέξη ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ σηματοδοτεί την συμμετοχή και την αποδοχή της αλλαγής απο τα γνωστά σε άγνωστα, συμπεριλαμβάνοντας τον φόβο που μας δημιουργείται για τα άγνωστα που έρχονται στην εμπειρία μας και στην πραγματικότητα μας ;
Τελικά μήπως τότε ουσιαστικά συμμετέχουμε στην ίδια μας την ζωή, βιώνοντας όλα τα συναισθήματα που προκύπτουν από αυτό το άγνωστο σήμερα για μας ταξίδι ;
Η σκιερή πλευρά του εαυτού μας είναι ο φόβος.
Το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο ή γνωστό. Περιμένει εμάς και την συμμετοχή μας σε μια εμπειρία συναισθημάτων και αισθήσεων.
ΖΩΗ
Ροή φωτός και αφύπνιση 